Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich

Jak dojść do schroniska PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich?

Do schroniska PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich można dojść następującymi szlakami:

• z Palenicy Białczańskiej (3 h, 7.5 km);
• ze schroniska PTTK w Dolinie Roztoki (2:30 h, 5.6 km);
• ze schroniska PTTK nad Morskim Okiem przez Świstówkę Roztocką (2 h, 4.1 km) lub przez Szpiglasową Przełęcz (4:30 h, 8.4 km);
• jednym ze szlaków przez Orlą Perć ze schroniska PTTK “Murowaniec” (min. 4:30 h, 8.4 km).

Schronisko 5 Stawów – szlaki turystyczne

Schronisko 5 Stawów to bardzo dobra baza wypadowa w Tatry Wysokie – przede wszystkim na Orlą Perć, Szpiglasowy Wierch oraz otoczenie Morskiego Oka i doliny Roztoki.

Schronisko Pięciostawiańskie jest również godnym rozważenia wyborem dla osób zdobywających szczyty Korony Gór Polski: Rysy – najwyższy szczyt Tatr Wysokich – leży o 9.1 kilometra stąd (około 6 godzin samej wędrówki).

A poza Koroną Gór Polski? Popularne szlaki to m.in.:

• pętla: przełęcz Zawrat, Kozi Wierch i powrót czarnym szlakiem (6 h, 7.9 km) – trasa wyłącznie dla bardzo doświadczonych turystów!
• pętla: do schroniska PTTK nad Morskim Okiem przez Świstówkę Roztocką, na Szpiglasową Przełęcz i powrót do schroniska (6:10 h, 12.5 km) – trasa znacznie łatwiejsza od poprzedniej, acz zejście ze Szpiglasowej Przełęczy jest częściowo zabezpieczone łańcuchami;
• nad Morskie Oko i Czarny Staw pod Rysami – po czym powrót (5:20 h, 11.9 km).

Oferta turystyczna

Schronisko Pięciu Stawów oferuje 67 miejsc noclegowych w 13 pokojach 2-, 4-, 7-, 8- i 10-osobowych

Obiekt dysponuje pełną ofertą gastronomiczną oraz barem.

Doba noclegowa kończy się o 10:00 rano.

Przy schronisku PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich działa szkoła górska oraz placówka Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Historia

To schronisko to już piąty tego typu obiekt w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Pierwsze schronisko, im. Ludwika Zejsznera, wybudowano w 1876 r. Obiekt ten słynął głównie z niewygody.

W 1898 r. wybudowano obok niego drugie, drewniane schronisko, które posiadało już ogrzewanie.

Ze względu na rosnącą popularność turystyki, w 1932 r. oddano do użytku trzecie, większe schronisko. Schronisko to przetrwało II wojnę światową, ale z niewyjaśnionych przyczyn spłonęło w maju 1945 r.

W 1947 r. obok ruin spalonych schronisk wybudowano niewielkie, drewniane i jednoizbowe schronisko, które obecnie pełni rolę Strażnicówki Tatrzańskiego Parku Narodowego.

Obecne schronisko zostało otwarte w 1956 roku.

Głównym wyzwaniem tego miejsca jest transport zaopatrzenia, ale dzięki zastosowaniu kolei linowej udało się to sprytnie rozwiązać.

W przeszłości schronisko zaopatrywano transportem konnym i wnoszeniem towarów na plecach. Jednak teraz specjalny ciągnik dostarcza towary do dolnej stacji “kolejki” linowej, skąd trafiają wprost pod schronisko. W ten sposób omijają bardzo strome i długie podejście, niedostępne dla pojazdów transportowych czy koni.

Co ważne, schronisko jest przykładem dbałości o środowisko. Wykorzystuje ono energię elektryczną wytwarzaną przez turbogenerator napędzany wodą z pobliskiego Wielkiego Stawu. Dzięki temu zrezygnowano z ogrzewania węglem na rzecz ogrzewania elektrycznego, co przyczyniło się do poprawy ekologiczności obiektu.