Kłodzka Góra
757 m n.p.m.
Góry Bardzkie
Kłodzka Góra (757 m n.p.m.) jest przedstawicielem Gór Bardzkich w Koronie Gór Polski.
Nie jest jednak ich najwyższym szczytem. Tym jest bowiem pobliska Szeroka Góra (766 m n.p.m.). Dlaczego więc to Kłodzka Góra znajduje się w zestawieniu Korony Gór Polski? Bo według błędnych pomiarów z roku powstania inicjatywy KGP (1997) to właśnie ona była liderem.
Kłodzka Góra jest jednak znacznie bardziej atrakcyjna turystycznie od swej konkurentki. Główny wpływ na to ma wieża widokowa na Kłodzkiej Górze. Roztacza się z niej przepiękna panorama całej Kotliny Kłodzkiej. A tego zalesiony wierzchołek Szerokiej Góry nie oferuje.
Ponadto, bliższa i bardziej wybitna Kłodzka Góra obserwowana z okolic Kłodzka faktycznie wydaje się być tym wyższym szczytem.
Kłodzka Góra – pieczątka
Pieczątka znajduje się przede wszystkim w drewnianej budce na szczycie Kłodzkiej Góry.
Poza tym pieczątkę znajdziesz bez problemu w:
- Kłodzku – a w szczególności w:
- w punkcie Informacji Turystycznej przy pl. Jedności;
- w oddziale PTTK “Ziemi Kłodzkiej” przy ul. Stwosza 1;
- w Twierdzy Kłodzko;
- w Muzeum Ziemi Kłodzkiej przy ul. Łukasiewicza 4;
- Bardzie.
Niestety pieczątki nie zdobędziesz, startując bezpośrednio z Przełęczy Kłodzkiej czy Przełęczy Łaszczowa. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, byś w takim wypadku zdobył pieczątkę w Kłodzku czy Bardzie.
Na pieczątkę z Kłodzka będziesz też musiał zdecydować się w przypadku skrócenia sobie żółtego szlaku z Kłodzka na Kłodzką Górę poprzez wystartowanie z punktu widokowego zwanego “Kukułka”. Taki wariant tego szlaku proponuję dalej w tym przewodniku.
Kłodzka Góra – szczyt
Zanim przejdziemy do opisu szlaków na Kłodzką Górę, zacznijmy od poznania atrakcji, jakie oferuje sam szczyt.
Najważniejszą jest niewątpliwie wieża widokowa na Kłodzkiej Górze. Ta olbrzymia, stalowa konstrukcja ma aż 35 metrów wysokości i 4 platformy widokowe. Najwyższa z nich znajduje się na wysokości 30,5 metrów nad ziemią.
I chociaż wąskie i kręte schody są dobrze zabezpieczone, to osoby co bardziej wrażliwe na wysokość i nieco chybotliwą konstrukcję mogą nie dotrzeć na samą górę.
Ci, którym się to uda, zostaną wynagrodzeni jedną z najpiękniejszych panoram w Kotlinie Kłodzkiej a nawet w całych Sudetach. Widok obejmuje całą Kotlinę Kłodzką wraz z otaczającymi ją pasmami górskimi:
- całe Góry Bardzkie – jak na dłoni widoczna jest pobliska Szeroka Góra;
- leżące na północny-zachód Góry Sowie (a wśród nich Wielka Sowa), które stanowią wizualne przedłużenie Gór Bardzkich. Widoczna jest także twierdza w Srebrnej Górze;
- przy dobrej pogodzie dostrzeżesz odległe Góry Wałbrzyskie i Góry Kamienne na północnym zachodzie.
Wprawnemu obserwatorowi nie umknie Borowa (Góry Wałbrzyskie) i Waligóra (Góry Kamienne).
Jeszcze dalej znajdują się Karkonosze i Rudawy Janowickie; - leżące w centrum Kotliny Kłodzkiej Kłodzko. Na jego tle wznoszą się Góry Stołowe i wyróżniający się wśród nich Szczeliniec Wielki.
Nieco bliżej i na lewo od Gór Stołowych leżą niższe od nich Wzgórza Lewińskie. Panorama obejmuje ich najwyższy szczyt – Grodczyn; - południowo-zachodni horyzont zamyka masywny wał – to Góry Bystrzyckie. Widać również ich dwa najwyższe szczyty – to Sasanka i Jagodna.
Za Górami Bystrzyckimi można dostrzec również Góry Orlickie – w tym ich najwyższy szczyt, jakim jest Orlica; - niemal idealnie na południe od Kłodzkiej Góry wznosi się Masyw Śnieżnika z doskonale widocznym Śnieżnikiem i bliższą Czarna Górą;
- na południowym-wschodzie znajdują się Góry Bialskie i Góry Złote. Duże wrażenie robią zwłaszcza pobliskie Góry Złote na czele z Borówkową (z wieżą widokową) i Jawornikiem Wielkim.
W oddali wznoszą się również oficjalne szczyty KGP obydwu pasm górskich – to odpowiednio Rudawiec i Kowadło; - wreszcie daleko na wschodzie wznosi się Biskupia Kopa – najwyższy szczyt Gór Opawskich.
Na tym jednak nie koniec panoramy z wieży widokowej na Kłodzkiej Górze! Jako, że szczyt ten wznosi się niemal na granicy Kotliny Kłodzkiej, doskonale widać stąd również pobliskie Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie i obniżenie Równiny Wrocławskiej. Wzrok przykuwają również wody odległego Zalewu Paczkowskiego i Jeziora Otmuchowskiego.
To sponad wrocławskich nizin wybija się na ponad 500 metrów samotny Masyw Ślęży. Ślęża będzie widoczna – przy dobrej pogodzie – niemal jak na dłoni.
Co jeszcze znajduje się na Kłodzkiej Górze poza wieżą widokową?
Po pierwsze, wspomniana już na wstępie drewniana budka, w której środku znajdziesz pieczątkę ze szczytu.
Po drugie, znajduje się tu kilka zadaszonych ławostołów gwarantujących bardziej komfortowy odpoczynek. W przypadku braku miejsc będziesz mógł odpocząć na ziemi – wierzchołek Kłodzkiej Góry jest łagodny i w większości porośnięty trawą. Przy wiacie znajduje się również miejsce na ognisko.
Wreszcie na szczycie znajduje się tablica poświęcona pamięci przewodnika sudeckiego Władysława Biskupa. Jego imieniem nazwano żółty szlak z Kłodzka na Kłodzką Górę.
Kłodzka Góra – szlaki
Kłodzką Górę możesz zdobyć na trzy sposoby:
- od północy niebieskim szlakiem z Przełęczy Łaszczowa lub dalej z Barda;
- od południa niebieskim szlakiem z Przełęczy Kłodzkiej;
- od zachodu żółtym szlakiem z punktu widokowego “Kukułka” lub dalej z Kłodzka.
Jaki jest najkrótszy szlak na Kłodzką Górę? Najkrótszym szlakiem na Kłodzką Górę jest szlak niebieski z Przełęczy Kłodzkiej oraz drugi tego samego koloru z Przełęczy Łaszczowa. W przypadku obydwu tras czas wejścia na szczyt wynosi około 1:15 h.
Wiedz jednak, że szlak z Przełęczy Kłodzkiej jest zauważalnie bardziej stromy niż ten z Przełęczy Łaszczowa (304 vs 219 metrów przewyższenia).
Jeżeli jednak nie zależy ci na jak najkrótszym czasie wędrówki, to możesz zdecydować się na jedną z pozostałych dwóch tras:
- Wybierz żółty szlak z Kłodzka, jeśli zależy ci na podziwianiu pięknych widoków bez towarzystwa tłumu turystów.
- Niebieski szlak z Barda będzie idealnym wyborem dla miłośników architektury sakralnej i górskiej mistyki.
Kłodzko – Kłodzka Góra szlak żółty
Bez dwóch zdań najpiękniejszy i najspokojniejszy szlak na Kłodzką Górę. Jest szansa, że w okresie mniejszego sezonu nie spotkasz tu żadnego innego turysty. Jest to też jednak jednak jedna z dłuższych tras na Kłodzką Górę.
Kłodzko – Mariańska Dolina
Szlak rozpoczyna się w centrum Kłodzka. Pierwszy etap to nieco ponad 30 minut wędrówki przez coraz mniej zabudowane tereny tego miasta. Kończy się u stóp Mariańskiej Doliny pod Wzgórzem Marii.
Jeżeli masz czas i chęci, to poświęć kwadrans na jego zdobycie. Na szczycie tego wzniesienia znajduje się bowiem niszczejąca już kapliczka Matki Boskiej Pocieszenia Strapionych, kolumna Maryjna, opuszczona pustelnia i zarastająca roślinnością stara droga krzyżowa. To miejsce, którego spokój przez większość czasu zakłóca jedynie szum wiatru i szelest liści, ma swój wyjątkowy klimat.
Pod Wzgórzem Marii znajduje się niewielki parking. Jeśli jesteś zmotoryzowany, to możesz śmiało skrócić sobie trasę o około godzinę (licząc tam i z powrotem), parkując w tym miejscu.
Mariańska Dolina – punkt widokowy “Kukułka”
Drugi etap trasy to wspinaczka zalesionymi zboczami Szyndzielni, a następnie przez widokowe łąki do miejsca znanego jako “Kukułka”.
To właśnie “Kukułka” jest głównym powodem atrakcyjności tego szlaku na Kłodzką Górę. Roztaczający się stąd widok jest bardzo obszerny, rozległy i urokliwy:
- w dole, za łagodnymi wzniesieniami porośniętymi łąkami i lasami leży Kłodzko;
- za miastem, w oddali, wznosi się nieco monotonny wał Gór Bystrzyckich, który ciągnie się hen na południowy-zachód;
- na północnym-zachodzie dostrzeżesz pojedyncze szczyty Gór Stołowych na czele ze Szczelińcem Wielkim;
- na północy wznoszą się łagodne wzgórza Kotliny Kłodzkiej, za którymi dostrzeżesz Góry Sowie;
- daleko na południu dostrzeżesz (przy dobrej pogodzie) Masyw Śnieżnika.
Warto się tu wybrać jesienią o poranku. Masz wtedy szansę na doświadczenie tzw. morza mgieł. Podczas tego zjawiska sponad mgieł gęsto pokrywających okolicę wystawać będą jedynie co wyższe zabudowania Kłodzka oraz szczyty okalających miasto pasm górskich.
Skąd się wzięła nazwa “Kukułka”? Od schroniska o tej samej nazwie, które funkcjonowało tu od 1961 r. Później jego rola kilkukrotnie się zmieniała: był tu dom kolonijny, dom wycieczkowy i dom wczasowy. Przed 1945 rokiem było tu schronisko-gospoda znana jako Schneiderbaude. Od 2020 roku obiekt funkcjonuje jako zajazd “Dom Krawca”.
Jeżeli chcesz sobie dodatkowo skrócić trasę (łącznie o 2:10 h licząc tam i z powrotem), to możesz spróbować zaparkować na niewielkim parkingu dostępnym przy punkcie widokowym “Kukułka”.
Niestety, zmieści się tu raptem kilka samochodów. Dlatego w sezonie lepiej wybierz się tu wczesnym rankiem, inaczej możesz być zmuszony szukać parkingu w Mariańskiej Dolinie albo w pobliskiej wsi Wojciechowice.
Kukułka – Kłodzka Góra
Trzeci, najdłuższy etap trasy wiodący już w większości po zapomnianych bezdrożach Gór Bardzkich.
Z “Kukułki” skręcisz w lewo w drogę asfaltową prowadzącą do wspomnianego Domu Krawca. Szlak szybko wyprowadzi cię jednak w drugą stronę na drogę gruntową. Będziesz nią szedł łagodnie do góry, zdobywając kolejne metry zbocza Kostra.
Szlak omija ten szczyt, ale po drodze otworzy przed tobą dwa razy widok na okolicę:
- najpierw po dojściu na pierwszą polanę będzie to prześwit na prawo na pobliskie wzgórza;
- drugi raz: kilkanaście metrów za drugą polaną, na której (uwaga!) szlak skręca w nieoczywistą ścieżkę zamiast iść dalej wyraźną drogą gruntową. Tym razem widok będzie obejmował pobliskie szczyty Gór Bardzkich.
Następnie szlak, cały czas łagodnie, powiedzie cię na szczyt Obszernej. Adekwatnie do tej nazwy przejście całego wierzchołka zajmie ci kilka dobrych chwil. Na jego końcu znajduje się wiatrołom. Będziesz miał stąd ograniczony widok na północ (wzgórza Gór Bardzkich) i na południe (wzgórza Gór Złotych i Masyw Śnieżnika).
Po zejściu z Obszernej dojdziesz na skrzyżowanie dróg leśnych (nie ma tu drzew, ale teren jest płaski. Brak widoków). Na odcinku między Obszerną, przy grzbietowej ścieżce, znajdują się XVIII-wieczne kamienne słupki graniczne.
Stamtąd rozpoczniesz marsz na Jedlak. Droga będzie przez większość czasu wciąż dość łagodna. Dopiero pod samym szczytem czeka cię strome podejście.
Nagrodą za wysiłek będzie raptem mierny prześwit ze szczytu na bliską już Kłodzką Górę, Szeroką Górę, pobliskie szczyty Gór Bardzkich i odległe Góry Bystrzyckie.
Ewentualne rozczarowanie osłodzisz sobie już niebawem. Po zejściu z Jedlaka rozpoczniesz wspinaczkę na Kłodzką Górę. Po kilku chwilach szlak skręci w lewo.
Na tym zakręcie znajduje się całkiem już ładny punkt widokowy. Po drugiej stronie obniżenia terenu wznoszą się zalesione zbocza Jeleniej Kopy. To tędy prowadzi niebieski szlak na Kłodzką Górę z Przełęczy Kłodzkiej.
Idąc wzrokiem na południe przejdziesz po pozostałych szczytach zdobywanych tą alternatywną trasą. Jest to kolejno Grodzisko i Podzamecka Kopa. A za nimi wznoszą się odleglejsze Góry Złote.
Na prawo od nich leżą szczyty Masywu Śnieżnika. Na prawym skraju pola widzenia znajdują się już Góry Bystrzyckie.
Gdy nacieszysz już oczy tą panoramą, pozostanie ci już raptem kilka chwil niewymagającej wędrówki do ujrzenia najpierw wyrastającej wysoko ponad drzewa wieży widokowej na Kłodzkiej Górze, a następnie do zdobycia samego szczytu.
Wróć do opisu szczytu: Kłodzka Góra – szczyt.
Uwaga! Chcesz zdobyć również Szeroką Kopę? Jak wspominałem, to ona jest tak naprawdę najwyższym szczytem Gór Bardzkich.
W takim wypadku kontynuuj marsz żółtym szlakiem, który doprowadzi cię do skrzyżowania ze szlakiem niebieskim. Nie idź jednak za jego znakami ani w lewo, ani w prawo! Zamiast tego idź prosto nieoznakowaną, acz wyraźną ścieżką. Ta po około kwadransie wyprowadzi cię na szczyt Szerokiej Kopy.
Przełęcz Kłodzka – Kłodzka Góra szlak niebieski
Alternatywna trasa na Kłodzką Górę wiodąca niebieskim szlakiem z Przełęczy Kłodzkiej. Jest zdecydowanie popularniejsza wśród turystów niż szlak żółty. Zawdzięcza to głównie temu, że jest najkrótsza (3 km, 1:15 h).
Trasa rozpoczyna się na Przełęczy Kłodzkiej. Przełęcz ta oddziela Góry Bardzkie od Gór Złotych – i jednocześnie Sudety Środkowe od Wschodnich.
Na Przełęczy Kłodzkiej znajduje się też bardzo duży parking, dzięki czemu nawet w sezonie powinno ci się udać tu zaparkować.
Niezmotoryzowanym pozostaje transport publiczny z Kłodzka lub ze Złotego Stoku.
Uwaga! Niebieski szlak wychodzi z parkingu w nieoczywisty sposób z jego lewej strony (stojąc tyłem do ulicy). Łatwo pomylić się i zamiast niego wybrać szlak rowerowy, który wychodzi z końca parkingu.
Trasa ma dwie wady.
Po pierwsze, nie jest zbyt atrakcyjna widokowo:
- pierwszy, dość ograniczony widok na okolicę roztacza się z punktu startowego – Przełęczy Kłodzkiej;
- kolejny będzie dopiero dostępny pod szczytem Podzameckiej Kopy prześwit (musisz patrzeć co jakiś czas w tył podczas wspinaczki, żeby go nie przegapić);
- i wreszcie pod koniec trasy otworzy się przed tobą widok na wieżę widokową na Kłodzkiej Górze z Jeleniej Kopy.
Drugą wadą jest długie i strome podejście na Podzamecką Kopę. Dalej również nie będzie brakowało okazji do złapania zadyszki, ale to głównie ta pierwsza wspinaczka pozostaje w pamięci turystów.
Trasa łagodnieje dopiero po wejściu na Jelenią Kopę. Przez jakiś czas będziesz nawet schodził łagodnie w dół.
Wędrówkę będzie ci umilał wspomniany już widok na wieżę widokową. Ta będzie już widoczna przez większą część pozostałej trasy. W pewnym momencie znajdzie się po twojej lewej stronie, a później nawet zostawisz ją za sobą.
Nie martw się jednak – wkrótce potem dojdziesz do skrzyżowania niebieskiego szlaku z żółtym. Idąc za żółtymi znakami już po chwili zdobędziesz Kłodzką Górę.
Wróć do opisu szczytu: Kłodzka Góra – szczyt.
Uwaga! Na wspomnianym skrzyżowaniu możesz też skręcić w prawo w nieoznakowaną ścieżkę. Dzięki temu w maksymalnie kwadrans wejdziesz na szczyt Szerokiej Kopy – faktycznie najwyższy w Górach Bardzkich.
Przełęcz Łaszczowa – Kłodzka Góra – szlak niebieski
Trzecia opcja wejścia na Kłodzką Górę, bardzo popularna wśród turystów. Jest równie krótka co szlak z Przełęczy Kłodzkiej (1:15 h w jedną stronę, 2:15 h w obydwie), a przy tym znacznie łagodniejsza. Niestety, aż do wejścia na Kłodzką Górę nie doświadczysz tu zbyt wielu widoków.
Trasa rozpoczyna się na zalesionej Przełęczy Łaszczowa. Znajduje się tu wiata turystyczna i parking na kilkanaście samochodów. Są tu również stare, kamienne słupki graniczne. Dawno temu wyznaczały one granicę ziem należących do cystersów kamienieckich.
Szlak wiedzie dość łagodnie grzbietem Ostrej Góry (trzeciego co do wysokości szczytu Gór Bardzkich za Szeroką Górą i Kłodzką Górą). Na początku podejścia otwiera się ograniczony widok na północną część Gór Bardzkich oraz na odległe Góry Sowie. Wprawne oko dostrzeże mury Twierdzy Srebrnogórskiej.
Szczyt Ostrej Góry oferuje prześwit na Kamieniec Ząbkowicki ze znajdującym się tu zamkiem i kościołem. Co ciekawe, przed II wojną światową to właśnie Ostra Góra była uznawana za najwyższy szczyt w całym paśmie. Była również najpopularniejszym celem turystycznych wypraw. To zawdzięczała nie tylko swej domniemanej wysokości, ale również znajdującej się tu wtedy wieży widokowej.
Dalej szlak pokonuje kolejne metry porośniętych już całkowicie lasem wzniesień aż do skrzyżowania z żółtym szlakiem, który doprowadzi cię w kilka minut na Kłodzką Górę.
Wróć do opisu szczytu: Kłodzka Góra – szczyt.
Uwaga! Chcesz zdobyć również Szeroką Górę?
W takim wypadku idź prosto nieoznakowaną ścieżką w momencie, gdy pod koniec trasy szlak niebieski zakręca dość wyraźnie w prawo. Jeżeli dojdziesz do skrzyżowania ze szlakiem żółtym, to znaczy, że poszedłeś za daleko.
Ale nic straconego! Na skrzyżowaniu tym nie skręcaj w prawo na żółty szlak. Zamiast tego skręć w lewo w kolejną nieoznakowaną ścieżkę. Ta po kilkunastu minutach wyprowadzi cię na Szeroką Górę.
Bardo – Kłodzka Góra – szlak niebieski
Dłuższy wariant poprzedniej trasy, który rozpoczyna się i kończy w Bardzie przy stacji kolejowej położonej nad malowniczym przełomem Nysy Kłodzkiej i w samym środku Gór Bardzkich.
Jeśli zależy ci bardziej na wyciśnięciu z wyprawy jak najwięcej, a nie na tym, by zdobyć szczyt jak najszybciej – rozważ start wycieczki na Kłodzką Górę właśnie w Bardzie!
- wrócić po swoich śladach;
- iść dalej szlakiem zielonym aż do miejsca, w którym na prawo odbija nieoznakowana droga. Ta wkrótce doprowadzi cię do niebieskiego szlaku. Znakiem, że dotarłeś na miejsce będzie kolejna kapliczka kalwaryjna.
Wkrótce za tym miejscem rozpoczniesz już nieco bardziej strome podejście. Przy ostatniej kapliczce kalwaryjnej po drodze czeka cię niewymagające podejście po skałkach. Na ich szczycie postawiono ławkę. Naprzeciwko niej rozpościera się dość ograniczony widok, który może podziwiać odpoczywająca tu osoba.
Wkrótce potem dojdziesz na szczyt Kalwaria (znany również jako Bardzka Góra). Znajduje się tu Górska Kaplica Matki Bożej Płaczącej z 1619 roku wybudowana na miejscu kaplicy św. Wacława z 1276 r. Jest to najstarsze miejsce kultu maryjnego w całych Sudetach!
Kapliczka jest czynna wyłącznie w niedziele od maja do września na czas nabożeństw. Możesz jednak w każdej chwili zajrzeć do środka przez otwór w drzwiach, by zobaczyć zabytkowy ołtarz i rzeźby świętych z XVIII w.
Za kaplicą znajduje się replika “odcisku buta Maryi”, która miała się tutaj jakoby objawić dwa wieki wcześniej. Oryginalny odcisk miał już dawno się zatrzeć. Być może dlatego replika jest teraz chroniona metalowym zabezpieczeniem przed zadeptaniem. Na szczycie znajduje się też sporo ławek.
Ze szczytu czeka cię niezbyt ciekawe zejście z rzadka urozmaicone prześwitami na Dębnik i Wysoki Kamień. Uwaga! Niektórzy zwracają uwagę na słabsze oznakowanie tego odcinka.
Wreszcie zejdziesz stromą drogą stokową na przełęcz Łaszczowa. Stąd pójdziesz dalej zgodnie z opisem poprzedniej trasy.
Kłodzka Góra – parking
Parking pod Kłodzką Górą znajduje się na początku każdego ze szlaków, które na nią prowadzą:
- na Przełęczy Kłodzkiej jest miejsce do zaparkowania nawet kilkudziesięciu samochodów;
- na Przełęczy Łaszczowa parking jest nieco mniejszy – zmieści się tu kilkanaście samochodów;
- w Kłodzku znajdziesz liczne parkingi. Idąc żółtym szlakiem z Kłodzka możesz skrócić sobie trasę o godzinę w obydwie strony i zaparkować na niewielkim parkingu u stóp Wzgórza Marii w Mariańskiej Dolinie (tu zaczyna się krótki niebieski szlak na wspomniane wzgórze).
Możesz też zaparkować przy punkcie widokowym Kukułka i zaoszczędzić 2:10 h w obydwie strony. Niestety, na tym parkingu zmieści się raptem kilka samochodów. - w Bardzie również znajdziesz wiele miejsc do zaparkowania. Najlepszym wyborem będzie jednak duży parking znajdujący się u wylotu doliny Srebrnika – tuż przy niebieskim szlaku.
Kłodzka Góra zimą
Kłodzka Góra zimą jest możliwa do zdobycia każdym z opisanych szlaków. Przy tym pamiętaj, że:
- żółty szlak z Kłodzka może za “Kukułką” nie być przetarty;
- na każdym ze szlaków przydadzą się raczki – zwłaszcza na tym z Przełęczy Kłodzkiej.
Obydwa niebieskie szlaki (w wariancie startującym z przełęczy) raczej nie zajmą zbyt wiele czasu nawet zimą. Jeśli wyjdziesz w trasę odpowiednio wcześnie bez problemu zdążysz wrócić przed zmrokiem.
Nieco trudniej może być na żółtym szlaku (niecałe 2 godziny latem i to już z Kukułki, nie Kłodzka), gdybyś musiał go przecierać. Dłuższy będzie też oczywiście niebieski szlak, jeżeli zdecydujesz się na start aż w Bardzie.
Poza tym koniecznie weź ze sobą kurtkę przeciwwiatrową i rękawiczki. Przydadzą się przy wspinaczce na metalową, wystawioną na wiatr wieżę widokową na Kłodzkiej Górze.
Ile się wchodzi na Kłodzką Górę?
Na Kłodzką Górę wchodzi się 1:15 h, idąc niebieskim szlakiem z Przełęczy Kłodzkiej lub z Przełęczy Łaszczowa. Wędrując aż z Barda, wejście na szczyt zajmie ci 3:30 h.
Żółty szlak z Kłodzka na Kłodzką Górę oznacza 3 godziny wędrówki. Możesz go sobie skrócić na dwa sposoby:
- rozpoczynając wędrówkę z Mariańskiej Doliny – wtedy dojście na Kłodzką Górę zajmie ok. 2:30 h.
- startując z punktu widokowego “Kukułka”. Tym samym skrócisz sobie wędrówkę do 1:50 h.
Kłodzka Góra – ciekawostki
Przez Kłodzką Górę i dalej grzbietem jej pasma przebiegała dawniej granica między Śląskiem a hrabstwem kłodzkim. Jeszcze wcześniej była to granica polsko-czeska. Aktualnie linia ta oddziela Kotlinę Kłodzką od Śląska.
Oddział PTTK w Kłodzku organizuje co roku w jego najkrótszą noc wejście z Kłodzka na Kłodzką Górę i z powrotem.