Wzgórza Lewińskie

Sudety

Wzgórza Lewińskie to niewielkie pasmo górskie leżące pomiędzy znacznie bardziej popularnymi Górami Stołowymi na północy a Górami Orlickimi na południu.

Wzgórz Lewińskich nie znajdziesz na większości map czy przewodników. Źródła te północną część Wzgórz Lewińskich zaliczają do Gór Stołowych, a południową do Gór Orlickich.

Tymczasem łagodne, porośnięte w dużej mierze łąkami i oferujące swojskie widoki Wzgórza Lewińskie znacznie różnią się od swych popularniejszych sąsiadów – zwłaszcza od przypominających stoły szczytów Gór Stołowych.

To wszystko sprawia, że wędrując przez Wzgórza Lewińskie jednym z tutejszych całkiem licznych szlaków, zaznasz spokoju i ciszy, których próżno szukać w sąsiadujących pasmach.

Czy są jeszcze jakieś powody, by odwiedzić Wzgórza Lewińskie?

Tak! Są tutaj ruiny zamku Homole, linia dotkniętych zębem czasu budowli obronnych pod Grodczynem, niemal sześćsetmetrowy tunel kolejowy, a także ciekawostki przyrodnicze i zabytki.

Najciekawszą krajobrazowo częścią Wzgórz Lewińskich są rozległe łąki porastające wierzchowinę dochodzącą pod skalne mury Gór Stołowych na północy. To olbrzymie morza traw, których jednolitość rozbijają pojedyncze drzewa i rozsianie tu i ówdzie skałki.

Czytaj dalej, a poznasz najciekawsze szlaki i atrakcje Wzgórz Lewińskich.

Grodczyn – Szczyt Korony Gór Polski

Grodczyn widziany z łąki w drodze na Homole

Najwyższym szczytem Wzgórz Lewińskich jest Grodczyn z 803 metrami wysokości.

Ze szczytu Grodczyna rozciąga się całkiem ciekawa panorama.

Na jej pierwszym planie dominuje delikatnie pofalowany krajobraz – to porośnięte łąkami Wzgórza Lewińskie.

Za nimi wznoszą się charakterystyczne sylwetki przypominające wielkie, kamienne i porośnięte drzewami stoły – to Góry Stołowe. Z Grodczyna widać najwyższe ich szczyty: Szczeliniec Wielki, Skalniak, Ptak, Narożnik i Kopę Śmierci.

Co więcej, jeszcze ciekawsze panoramy niż te z wierzchołka oferują szlaki na Grodczyn. Trasy na Grodczyn – zwłaszcza z Przełęczy Polskie Wrota – pozwalają odkryć najpiękniejsze obszary Wzgórz Lewińskich.

Ich prezentacji poświęciłem osobną podstronę. Zachęcam do przeczytania: Grodczyn.

Znajdziesz tam:

kilka propozycji tras;
liczne zdjęcia;
ciekawostki.

Wzgórza Lewińskie – szlaki

Szlak z Kudowej-Zdroju do Lewina Kłodzkiego

Bardzo malowniczy fragment Głównego Szlaku Sudeckiego pozwalający na przejście z Kudowej-Zdroju na Przełęcz Lewińską. Z niej zejdziesz niebieskim szlakiem do Lewina Kłodzkiego.

Trasa prowadzi w większości niezalesionym terenem, dzięki czemu będziesz mógł nacieszyć się swojskimi krajobrazami, jakie oferują Wzgórza Lewińskie.

Trasa: Kudowa-Zdrój – Lewin Kłodzki | mapa-turystyczna.pl

Trasa rozpoczyna się w Kudowej-Zdroju niedaleko tutejszego Parku Zdrojowego.

Jeśli podróżujesz autem, to bez problemu zaparkujesz na przykład na ulicy Słonecznej, którą prowadzi początkowy fragment szlaku. Niestety, najbardziej oczywiste miejsca parkingowe są płatne.

Szlak dość szybko wyprowadzi cię spomiędzy zabudowań Kudowej.

Po drodze miniesz Ekocentrum Parku Narodowego Gór Stołowych. Obok jest też niewielki stawek i krótka ścieżka przyrodnicza.

Ścieżka edukacyjna pod Ekocentrum Parku Narodowego Gór Stołowych

Stawek pod Ekocentrum Parku Narodowego Gór Stołowych

Czerwony szlak prowadzi jednak dalej na wprost do niewielkiego osiedla. Na tym odcinku widoki zaczynają się robić coraz ciekawsze. Szczególnie piękne panoramy łagodnych Wzgórz Lewińskich rozpościerają się na skraju lasu, w miejscu gdzie postawiono ławki do podróżnych.

Wzgórza ponad Kudową-Zdrojem

Jeleniów na tle Wzgórz Lewińskich ponad Kudową-Zdrojem

Kawałek dalej czerwone znaki skręcą w lewo i poprowadzą cię w dół, przez las, do leżących w dole Jerzykowic Wielkich. I równie szybko, bo po raptem kilkudziesięciu metrów, wyprowadzą cię z nich.

Pierwszy fragment szlaku ponad Jerzykowicami Wielkimi to dość spokojne podejście niezalesionym, widokowym zboczem.

Łagodne podejście łąką na czerwonym szlaku za Jerzykowicami Wielkimi

Widoki z czerwonego szlaku ponad Jerzykowicami Wielkimi

Ciąg dalszy widoków sponad Jerzykowic Wielkich

Wkrótce szlak rozpocznie znowu łagodne i na początku widokowe zejście do Dańczowa.

Widok podczas zejścia do Dańczowa czerwonym szlakiem z Kudowy-Zdroju

Sielskie krajobrazy Wzgórz Lewińskich nad Dańczowem

Widok podczas zejścia do Dańczowa czerwonym szlakiem z Kudowy-Zdroju

Ciąg dalszy krajobrazów ponad Dańczowem

Uwaga! Na tym odcinku szlak dwukrotnie dość niespodziewanie i niezauważalnie zamiast prowadzić wyraźną polną drogą skręca nagle w las i prowadzi dalej niewyraźną ścieżyną.

Szczególnie uważaj, gdy po pierwszym takim odejściu szlaku, zejdziesz ze stromego, zalesionego zbocza na wygodną drogę. Nie skręcaj absolutnie w prawo, bo zatoczysz pętlę i wrócisz do Jerzykowic Wielkich.

Zamiast tego skręć w lewo i po kilku krokach zejdź w prawo jeszcze mniej wyraźną i zarośniętą ścieżką ponownie zboczem w dół.

Po chwili wędrówki lasem wyjdziesz na łąkę ponad Dańczowem, a po kilku minutach dotrzesz do jego głównej drogi.

Powędrujesz nią niewiele dłużej niż jej odpowiedniczką w Jerzykowicach Wielkich i rozpoczniesz kolejne widokowe podejście.

Czerwony szlak z Dańczowa na Przełęcz Lewińską

Widoki na czerwonym szlaku z Dańczowa na Przełęcz Lewińską

Ciąg dalszy widoków między Dańczowem a Przełęczą Lewińską

W pewnym momencie chwilowo zacznie brakować widoków. Zamiast tego twą uwagę przykują pewnie przydrożne kapliczki, których kilka znajduje się tu blisko siebie.

Kapliczka przy czerwonym szlaku z Dańczowa na Przełęcz Lewińską

Jeszcze jedna kapliczka między Dańczowem a Przełęczą Lewińską

Kolejna kapliczka

Jeszcze jedna kapliczka między Dańczowem a Przełęczą Lewińską

Kolejna kapliczka między Dańczowem a Przełęczą Lewińską

Wkrótce potem widoki powrócą – i to będzie znak, że zbliżasz się do Przełęczy Lewińskiej.

Ciąg dalszy widoków między Dańczowem a Przełęczą Lewińską

Niebawem dojdziesz do tunelu pod linią kolejową łączącą Lewin Kłodzki z Dusznikami-Zdrojem. Uwaga! Może być błotniście!

Tunel pod linią kolejową nieopodal Przełęczy Lewińskiej

Tuż za tunelem dojdziesz na Przełęcz Lewińską, z której rozpościera się raczej ograniczony widok na okolicę.

Przełęcz Lewińska

Możesz skusić się, by przed zejściem do Lewina, wybrać się jeszcze na stu- czy dwustumetrowy spacer dalej czerwonym szlakiem. Tuż ponad Przełęczą Lewińską otwierają się bowiem znacznie już ciekawsze widoki.

Widoki z Przełęczy Lewińskiej na Wzgórza Lewińskie

Do Lewina Kłodzkiego zejdziesz z Przełęczy Lewińskiej za niebieskimi znakami.

Zejście będzie raczej łagodne, acz na górnym odcinku polna droga ma dość spore koleiny i jest mocno zarośnięta.

Z drugiej strony po drodze będziesz miał kilka okazji do podziwiania widoków na Wzgórza Lewińskie.

Widok na Wzgórza Lewińskie w drodze na Przełęcz Lewińską z Lewina Kłodzkiego

Po prawie dziesięciu minutach od przełęczy dojdą do ciebie zielone znaki i razem z niebieskimi poprowadzą cię dalej drogą asfaltową.

Po chwili będziesz musiał przekroczyć ruchliwą drogę numer 8. Uważaj, gdyż kierowcy lubią na tym odcinku mocniej nacisnąć na gaz.

Następnie wyjdziesz na ulicę Fryderyka Chopina, która wyprowadzi cię po kilku minutach na ryneczek w Lewinie Kłodzkim.

Tuż przed rynkiem po swojej lewej stronie będziesz miał budynek Izby Pamięci Violetty Villas.

Izba pamięci Violetty Villas

Co do atrakcji, jakie oferuje Lewin Kłodzki, przeczytasz o nich w osobnym rozdziale.

Zielony szlak z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Bardzo malowniczy i równie dziki szlak wiodący do bardzo ciekawego miejsca u stóp Gór Stołowych – na rozległą łąkę z rozrzuconymi na niej kilkunastoma grupami skał. To Łężyckie Skałki, zwane Afrykańską Sawanną.

Trasa: Kulin Kłodzki – Łężyckie Skałki | mapa-turystyczna.pl

Szlak rozpoczyna się w malutkiej wsi Kulin Kłodzki – niedaleko stacji PKP i przystanku autobusowego.

Dojedziesz tu busem z Kudowej-Zdroju oraz z Dusznik-Zdroju lub pociągiem z obydwu tych miast.

Samochód zostawisz z kolei przy drodze tuż za rozstajem szlaków niebieskiego i zielonego – kilkadziesiąt metrów w kierunku wschodnim.

Współrzędne geograficzne tego miejsca to: 50.419642, 16.327537.

Kapliczka w Kulinie Kłodzkim

Na początku będziesz wędrował przez około dziesięć minut drogą prowadzącą z Kulina Kłodzkiego do Duszników-Zdroju. Raczej bez widoków, acz i te, choć ograniczone, pojawią się raz czy dwa:

Łąki na zboczach Grodczyna

Zielone znaki opuszczą drogę asfaltową na jej ostrym zakręcie. Dalej pójdziesz już drogą gruntową. Miniesz kilka ostatnich zabudowań i niewielki stawek.

Stawek w Kulinie Kłodzkim

Ostatnie zabudowania Lewina Kłodzkiego na tle Orlicy

Orlica widziana sponad Kulina Kłodzkiego (zielony szlak do Łężyckich Skałek)

Teraz będzie już tylko ciekawiej. Rozpoczniesz bardzo łagodne podejście odsłoniętym zboczem. Koniecznie spojrzyj od czasu do czasu za siebie.

Krajobraz jest tu bardzo sielankowy: sponad wysokich traw porastających tutejsze łąki wystają pojedyncze drzewa i coraz odleglejsze zabudowania. Nad nimi wznoszą się łagodne Wzgórza Lewińskie i nieco bardziej imponujący zalesiony Grodczyn. Sponad niego wyzierać będzie odległa Orlica z Gór Orlickich.

Droga przez łąkę na zielonym szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Spojrzenie za siebie na zabudowania Kulina Kłodzkiego

Zielony szlak do Łężyckich Skałek tuż za Kulinem Kłodzkim

Wzgórza Lewińskie: Łąka ponad Kulinem Kłodzkim przy zielonym szlaku do Łężyckich Skałek

Jedynym mankamentem jest to, że ścieżka jest niemal nieistniejąca. Przedzierając się przez wysokie trawy, będziesz mógł poczuć się, jakbyś przecierał ten szlak.

Uwaga! Rozważ ubranie długich spodni. Bardzo łatwo złapać tu kleszcza.

Kolejna uwaga! Chwilę po tym, jak rozpoczniesz łagodne zejście ku pobliskiej ścianie lasu, dojdzie do ciebie polna droga. Będzie prowadzić dalej na wprost (z twojej perspektywy). Nie idź żadną z nich.

Zielony szlak skręca tutaj w prawo i wiedzie ku drzewom porastającym zbocze po prawej stronie.

To bardzo ważne, żebyś nie przegapił tego momentu. Inaczej czeka cię dwukrotne przechodzenie przez zabezpieczony drutem kolczastym drewniany płot i szukanie szlaku. Nie polecam.

Zielone znaki po wejściu do lasu bardzo szybko dojdą do skraju kolejnej łąki. Zignoruj sugestie map i nie idź lasem. Śmiało wyjdź na łąkę, by móc podziwiać najpiękniejsze widoki na tej trasie.

Zielony szlak prowadzi tu łagodnie skrajem olbrzymiej łąki

Szczeliniec Wielki (pośrodku, z tyłu) i Skalniak (z lewej) widziane z zielonego szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Odległa Orlica widziana ponad rozległymi łąkami Wzgórz Lewińskich

Przybliżenie na Orlicę

Łąka ta będzie doprawdy olbrzymia. Ty będziesz nią wędrował przez około 30 minut – cały czas ciesząc wzrok rozległą panoramą Wzgórz Lewińskich, Gór Stołowych, Gór Orlickich i Gór Bystrzyckich.

Mankamentem ponownie będzie to, że praktycznie cały ten odcinek prowadzi ledwie widoczną wśród wysokich traw ścieżką. Ponownie: rozważ ubranie wysokich spodni do ochrony przed kleszczami.

Kolejna porcja zdjęć:

Widok na Góry Stołowe z zielonego szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Ciąg dalszy widoków na Góry Stołowe

Widok na Kopę Śmierci z zielonego szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Widoki na Góry Stołowe

Ciąg dalszy widoków na Góry Stołowe

Góry Bystrzyckie widziane z zielonego szlaku z Kulina Kłodzkiego do Skałek Łężyckich

Ciąg dalszy widoku na Góry Bystrzyckie

Drewniana ambona przy zielonym szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Szczeliniec Wielki widziany z zielonego szlaku z Kulina Kłodzkiego do Łężyckich Skałek

Szczeliniec Wielki widziany z zielonego szlaku do Łężyckich Skałek

Łąkę opuścisz tuż przy jej północnym skraju – w kilka minut po tym, jak miniesz dojście żółtego szlaku łącznikowego z Żyznowa.

Zielone znaki wejdą w las, który jest już objęty ochroną w ramach Parku Narodowego Gór Stołowych.

Czeka cię teraz około dwudziestominutowy spacer wśród drzew. Pewnym urozmaiceniem będzie zalesiony wąwóz, na górze którego znajdują się skałki.

Leśny wąwóz w lesie nieopodal Łężyckich Skałek

Za lasem wyjdziesz już na kolejną łąkę – tym razem porastającą zbocza Rogowej Kopy.

Twoją uwagę od razu przykuje kilka skał rozrzuconych na łące w pewnej odległości od siebie. To już cel tej wyprawy – Łężyckie Skałki.

Łężyckie Skałki

Idź jeszcze kilkaset metrów, a będziesz mijał kolejne formacje skalne.

Krajobraz będzie nieco przypominał sawannę: morze wysokiej trawy z rzadka urozmaicone pojedynczymi drzewami czy właśnie skałkami. Stąd tez potoczna nazwa dla tego obszaru: Sawanna Afrykańska.

Widok z Łężyckich Skałek na Skalniak

Widok z Łężyckich Skałek na Narożnik

Łężyckie Skałki

Widok będzie się stawał coraz atrakcyjniejszym z każdym krokiem. Znajdziesz się bowiem u stóp dwóch masywnych “stołów” z Gór Stołowych: Skalniaka i Narożnika. W tle w pewnym momencie wyłoni się również Szczeliniec Wielki.

Widok z Łężyckich Skałek na Skalniak

Wszystkie trzy szczyty będą się prezentować z tej perspektywy całkiem okazale: podłużne, masywne sylwetki wystające na około sto metrów sponad okolicy. Są one całkowicie porośnięte drzewami, spośród których dostrzeżesz wystające olbrzymie ściany skalne.

Na tym jednak koniec – łąka jest bardzo płaska i nie otworzy przed tobą rozleglejszych widoków.

Dlatego możesz śmiało zakończyć trasę przy jednej z ostatnich skałek.

Co dalej? Jeżeli masz jeszcze siły i czas, to możesz wydłużyć trasę i dojść na Lisią Przełęcz.

Z niej możesz odbić najpierw na lewo i wejść na szczyt Ptak i znajdujące się tu ruiny Fortu Karola.

Fort Karola – Baśniowe Drzewo

Góry Stołowe – Fort Karola

Następnie musisz wrócić na Lisią Przełęcz, skąd idź w drugą stronę. Po chwili zdobędziesz Narożnik. Ze znajdującej się tu platformy skalnej będziesz miał doskonały widok na otoczenie: Góry Stołowe, dalsze Wzgórza Lewińskie i odległe Góry Bystrzyckie i Orlickie.

Skały na Narożniku

Skalne tarasy na Narożniku

Szczeliniec Wielki widziany z Narożnika

Widoki z Narożnika

A na dole – kilkudziesięciometrowa przepaść. Uważaj! Platforma nie jest zabezpieczona.

Takie wydłużenie trasy to dodatkowe około półtorej godziny wędrówk, 4.5 kilometra dystansu i 127 metrów podejść i zejść – licząc z powrotem do Łężyckich Skałek.
Poniżej prezentuję mapkę:

Trasa: Łężyckie Skałki – Łężyckie Skałki | mapa-turystyczna.pl

Możesz też zakończyć wycieczkę na Łężyckich Skałkach i rozpocząć powrót. Do wyboru masz cofnięcie się po własnych śladach zielonym szlakiem do Kulina Kłodzkiego lub zrobienie częściowej pętli.

Polecam pierwszą opcję, gdyż pozwoli ci delektować się wszystkimi opisywanymi wcześniej widokami – tym razem bez konieczności spoglądania co chwilę za siebie.

Jeżeli jednak wolisz odkryć jak najwięcej, to poniżej prezentuję drugi wariant powrotu: przez Gołaczów.

Trasa: Łężyckie Skałki – Kulin Kłodzki | mapa-turystyczna.pl

W tym wariancie i tak musisz wrócić się kawałek po własnych śladach – aż do odejścia żółtego szlaku. Nim zejdziesz dość szybko do niebieskiego szlaku, po drodze mijając sporą skałkę w lesie:

Skałki przy niebieskim szlaku z Żyznowa do Gołaczowa

Kawałek po wyjściu z lasu przejdziesz przez dwa punkty z ograniczonym widokiem:

Niebieski szlak Żyznów – Gołaczów

Łąki przy niebieskim szlaku z Żyznowa do Gołaczowa

I na tym koniec panoram. Widokowo wariant ten bezsprzecznie przegrywa ze spacerem zielonym szlakiem.

Następnie czeka cię około dwudziestominutowe zejście zalesionym dnem doliny do Gołaczowa.

Stąd musisz jeszcze iść przez czterdzieści minut drogą asfaltową – bez widoków – aby wrócić do Kulina Kłodzkiego. Jedynym urozmaiceniem po drodze będą przejeżdżające tędy samochody i przydrożna kapliczka:

Kapliczka w Kulinie Kłodzkim

Czarny szlak z Lewina Kłodzkiego na Kalwarię w Lasku Miejskim

Krótka, spacerowa trasa pozwalająca na przespacerowanie się wzdłuż zalewu w Lewinie Kłodzkim oraz zobaczenie Kaplicy św. Jana Nepomucena w Lasku Miejskim. Chętni mogą też przejść się tutejszą kalwarią.

Trasa: Lewin Kłodzki – Lasek miejski, kalwaria | mapa-turystyczna.pl

Czarny szlak wyprowadza spomiędzy zabudowań Lewina Kłodzkiego i przez jakiś czas prowadzi bez widoków – najpierw łąką, a potem lasem.

Po wyjściu z niego dojdziesz nad zalew w Lewinie Kłodzkim. Szlak poprowadzi cię następnie wzdłuż kolejnych zbiorników wodnych.

Domek nad zalewem w Lasku Miejskim

Ponownie ten sam domek

Zalew w Lasku Miejskim

Zalew widziany ze szlaku od strony Lasku Miejskiego

Czarny szlak Lewin Kłodzki - Lasek Miejski - odcinek nad zalewem

Fragment szlaku nad zalewem w Lasku Miejskim

Możesz też przespacerować się groblą między zbiornikami:

Grobla między zbiornikami na zalewie

Zalew w Lasku Miejskim

Za zbiornikami wejdziesz na chwilę w las, by wyjść z niego na drogę w Lasku Miejskim. Po kolejnych kilkudziesięciu metrach wyjdziesz naprzeciw Kaplicy św. Jana Nepomucena.

Kaplica pw. św. Jana Nepomucena w Lasku Miejskim

Jej wnętrze zobaczysz tylko podczas odprawianych tu nabożeństw (lub przez otwór w drzwiach).

Wnętrze kaplicy pw. Św. Jana Nepomucena

Krzyż w Lasku Miejskim

Za kaplicą znajduje się kalwaria – czyli czternaście kapliczek drogi krzyżowej rozrzuconych po zalesionym zboczu.

Uwaga! Jest tu dość stromo, a po opadach – ślisko.

Kalwaria w Lasku Miejskim

Wąska dróżka na kalwarii

Skryte w roślinności kolejne stacje drogi krzyżowej

Klimatyczna kalwaria

Kapliczka w Kalwarii w Lasku Miejskim

Zarośnięte schody

Na koniec czeka cię jeszcze powrót po własnych śladach do Lewina Kłodzkiego.

Położenie geograficzne

Wzgórza Lewińskie są położone w południowo-zachodniej części Sudetów Środkowych i w zachodniej części Kotliny Kłodzkiej w województwie dolnośląskim.

To liczące sobie raptem 40 km² pasmo górskie graniczy od południa z Górami Orlickimi, a od północy z Górami Stołowymi.

Kształtem przypomina księżyc sięgający z jednej strony Kudowej-Zdroju (na północnym zachodzie), z drugiej zaś Przełęczy Polskie Wrota niedaleko Dusznik-Zdroju (na wschodzie).

Południowa granica Wzgórz Lewińskich dociera częściowo do granicy państwa, na południowym-wschodzie ustępując już Górom Orlickim.

Na północy Wzgórza Lewińskie podchodzą pod skaliste urwiska Skalniaka i Narożnika w Górach Stołowych.

Północno-zachodnia część Wzgórz Lewińskich jest chroniona ramach Parku Narodowego Gór Stołowych.

Klimat i pogoda

Klimat Wzgórz Lewińskich jest zbliżony do klimatu panującego w Górach Stołowych i w Górach Orlickich.

W ciągu roku dominują tu pochmurne dni. Najbardziej pochmurny okres to jesień i zima, a najmniej – lato.

Jeśli chodzi o deszcz, to pada go nieco mniej w tutejszych kotlinach (od 800 do 1000 mm rocznie), a nieco więcej na wierzchowinie (powyżej 1100 mm rocznie). Największe ryzyko opadów jest w lipcu, a najmniejsze w lutym i w marcu.

Najcieplejszym miesiącem jest lipiec, a najzimniejszym styczeń.

Schroniska

Na terenie Wzgórz Lewińskich nie działają żadne schroniska górskie.

Miasta i miejscowości

Lewin Kłodzki

Wieś, od której swą nazwę wzięły Wzgórza Lewińskie. Leży w samym ich sercu przy drodze krajowej numer 8 łączącej Kudowę-Zdrój z Dusznikami-Zdrojem.

Lewin Kłodzki jest dogodną bazą wypadową we Wzgórza Lewińskie. Można wybrać się bezpośrednio stąd na dowolną trasę w tym paśmie górskim.

Minusem jest brak bazy gastronomicznej. Turyści muszą odwiedzać sąsiadujące Duszniki-Zdrój lub Kudowę-Zdrój (około kwadrans jazdy autem). Lewin znajduje się też w zasięgu jedzenia z dowozem z Kudowej-Zdroju.

Atrakcje turystyczne Lewina Kłodzkiego to:

wiadukt kolejowy z 1905 r. mający 102 metry długości i 27 metrów wysokości.

Kamienny wiadukt kolejowy

kościół pw. św. Michała Archanioła z 1576 roku (przebudowany w 1679 r.).

Kościół św. Michała Archanioła

kaplica św. Jana Nepomucena w Lasku Miejskim z 1727 r.

Kaplica pw. Św. Jana Nepomucena widziana z pobliskiej Kalwarii

kalwaria z końca XIX w. na zboczu wzgórza za kaplicą św. Jana Nepomucena.

Kalwaria w Lasku Miejskim

ruiny zamku Homole z XIII w.

Ruiny Zamku Homole

barokowe kamieniczki z XVIII w. przy Placu Kościuszki.

Kamienice przy rynku

Fontanna w Lewinie Kłodzkim - w tle zabytkowej kamienicy

Fontanna na tle zabytkowej kamienicy

figura św. Jana Nepomucena z 1717 roku w Rynku.

Figura św. Jana Nepomucena

kolumna maryjna z 1687 roku w Rynku.

Kolumna Maryjna przy rynku

pomnik pamięci Sybiraków w Rynku.

Pomnik Pamięci Sybiraków

pomnik Bohaterów w Rynku.

Pomnik Bohaterów

pomnik Violetty Villas.

Pomnik Violetty Villas

Izba Pamięci Violetty Villas.

Izba pamięci Violetty Villas

kolejna kolumna maryjna – tym razem z 1884 roku. Ta znajduje się przy czarnym szlaku z Lewina Kłodzkiego do Jarkowa, nieco ponad zabudowaniami tego pierwszego.

Kolumna Maryjna z 1884 roku

figura św. Jana Nepomucena przy prywatnej posesji przy ul. Obrońców Warszawy.

Pomnik przy ulicy Obrońców Warszawy

zalew w Lasku Miejskim.

Zalew w Lasku Miejskim

Kudowa-Zdrój

Popularne miasto uzdrowiskowe leżące na północny-zachód od Wzgórz Lewińskich.

Jest nieco gorszą bazą wypadową niż Lewin Kłodzki, zwłaszcza we wschodnią część tego pasma. Przy czym komunikacja publiczna zabierze cię w dogodne miejsca startu wycieczek.

Z drugiej strony jest tutaj olbrzymia baza gastronomiczna, liczne sklepy i punkty usługowe.

Jest tu też bardzo dużo atrakcji turystycznych:

kaplica Czaszek w Czermnej;
park zdrojowy z pijalnią wód mineralnych;
kryte kąpielisko;
trzy źródła wody mineralnej;
Muzeum Zabawek;
Ekocentrum Parku Narodowego Gór Stołowych (dawniej Muzeum Żaby);
szlak ginących zawodów;
Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego ze skansenem w Pstrążnej;
kościół parafialny pw. św. Katarzyny z 1679 r. wraz z przykościelnym cmentarzem;
kaplica ewangelicka z 1797-98 r.;
dzwonnica wiejska z XIX w.;
kościół pw. św. Piotra i Pawła z 1730 r.;
dzwonnica z 1730 r. w dzielnicy Brzozowie oraz druga z XVII w. w Czermnej;
kościół pw. św. Bartłomieja z 1384 r.;
kaplica cmentarna z 1776 r.

Duszniki-Zdrój

Kolejne miasto uzdrowiskowe, tym razem leżące na wschód od Wzgórz Lewińskich.

Stanowi dogodną bazę wypadową w te pasmo górskie, acz nieco mniej w jego zachodnie rubieże. Niemniej jednak dojedziesz komunikacją publiczną w liczne punkty startowe wycieczek.

Duszniki-Zdrój oferują rozległą bazę noclegową i gastronomiczną. Jest tu wiele sklepów i punktów usługowych.

Znajduje się tu również wiele atrakcji turystycznych:

rezerwat Torfowisko pod Zieleńcem;
kościół pw. św. Piotra i Pawła z XVII w.;
kościół pw. Matki Bożej Różańcowej z lat 1845-1846;
kaplica pustelnika z XVIII w. oraz kaplica na Górze Pustelnika z XVIII w.;
park zdrojowy z XIX w. a w nim Teatr Zdrojowy im. Fryderyka Chopina z XIX w.
zabytkowe domy i ratusz przy rynku z XVII, XVII, XVIII, XIX i XX w.;
liczne zabytkowe domy, pensjonaty i inne budynki rozrzucone po mieście – w tym gospoda z XIX w., szpital z 1891 r., kuźnia z XVII w.;
Muzeum Papiernictwa z 1605 r.;
renesansowy rynek z figurą wotywną Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1725 r. oraz niemiecka tablica będąca pamiątką pobytu króla Jana Kazimierza;
klasztor franciszkański z 1925 r.;
pomnik diorytowy F. Chopina z 1897 r.;
pomnik Ludwika Zamenhofa;
elektryczna stacja meteo;
cmentarz wojenny żołnierzy wojny prusko-austriackiej z 1866 r.