Góry Bialskie
Sudety
Góry Bialskie to najbardziej dziki, pierwotny i niezagospodarowany fragment polskich Sudetów ochrzczony mianem “śląskich Bieszczadów”. To prawdziwy raj dla miłośników ciszy i spokoju na łonie natury względnie niedotkniętym ręką człowieka. To niewielkie pasmo jest w całości porośnięte lasami, które u źródeł Morawki i Białej Lądeckiej zachowały pierwotny charakter.
Szczyt Korony Gór Polski
Rudawiec
Góry Bialskie w Koronie Gór Polski reprezentuje Rudawiec (1112 m n.p.m.).
Rudawiec – nie czarujmy się – jest wyjątkowo nieciekawym szczytem. Pomijając porastającą jego zbocza ponad 200-letnią puszczę chronioną w ramach Rezerwatu Puszczy Śnieżnej Białki, nie ma na nim niczego ciekawego. Zero widoków, zero ciekawych formacji skalnych, zabytków czy jaskiń.
Pewnym plusem jest fakt, że można w jeden dzień zaliczyć i Rudawiec i Kowadło z Gór Złotych. W osobnym wpisie przedstawiam szlak z Bielic na Rudawiec. Zachęcam do przeczytania: Rudawiec.
Na podstronie znajdziesz:
- dokładny opis trasy
- liczne zdjęcia
- ciekawostki
Inne szlaki
Żółty szlak Bielice – Czernica
Kolejna, znacznie ciekawsza wycieczka z punktem startowym w Bielicach. Wiedzie przez mało popularne ostępy Gór Bialskich, a wyprowadza na chyba najciekawszy szczyt całego pasma. Czernica – bo o niej mowa – oferuje bowiem rozległą panoramę ze znajdującej się na niej wieży widokowej.
Po wyruszeniu z Bielic czeka cię wpierw kilkunastominutowy spacer doliną Białej Lądeckiej. Tuż za leśniczówką dojdziesz do miejsca, z którego odchodzi w lewo zielony szlak na Kowadło. Ty kontynuuj marsz na wprost.
Kawałek dalej wody Białej Lądeckiej spadają niewielkim, lecz urokliwym wodospadem:
Wreszcie wyjdziesz na Bialski Dukt. To bardzo szeroka i wygodna droga leśna, na której będziesz mógł przez kilka chwil zażyć spokojniejszej wędrówki. Warto też, byś po wyjściu na Dukt spojrzał za siebie. Z tego miejsca rozpościera się bowiem jeden z nielicznych widoków przed szczytem Czernicy.
Nie przyzwyczajaj się jednak przesadnie do spaceru Bialskim Duktem. Będzie on bowiem trwał raptem kilka minut. Żółty szlak ponownie opuszcza wygodną drogę leśną i skręca na prawo, by rozpocząć kolejną wspinaczkę zalesionym zboczem.
Podejście na Płoskę będzie zdecydowanie bardziej strome niż wcześniejsze. Szlak prowadzi prosto do góry bez pomocnych zakosów, a poziomice w tej okolicy na mapach są do siebie bezwstydnie przytulone. Co więcej, tym razem wspinaczka zajmie około 20 minut.
Wreszcie jednak wyjdziesz na szczyt o nazwie Płoska. Szlak nagle bardzo tu złagodnieje, na tyle, że można odnieść wrażenie, że jest się już na Czernicy. Do celu tej wyprawy zostanie stąd jednak jeszcze kilka chwil marszu.
Dobre wieści są takie, że wspomniane wypłaszczenie terenu poprowadzi cię łagodnie aż do Czernicy. Co więcej, Czernica znajduje się już raptem kilkanaście minut wędrówki stąd. Albo więcej, jeśli pójdziesz tędy latem i lubisz borówki 🙂
Wreszcie, dość niespodziewanie, zza iglaków wyjrzy wieża widokowa na Czernicy. Jeszcze kilka chwil i zdobędziesz sam szczyt.
Czerwony szlak Gierałtów – Czernica
Dłuższa i wymagająca pokonania większej różnicy wysokości trasa na Czernicę. Ma jednak jedną przewagę: więcej widoków po drodze. Ponadto do punktu startowego – Gierałtowa – jest bliżej o kilkanaście minut jazdy.
Miniesz przystanek, a po chwili dotrzesz do miejsca, w którym inna droga dochodzi do twojej, ostro od lewej. Skręć w nią:
Ta lokalna droga poprowadzi cię pośród kilkunastu domów, po czym wyprowadzi na jedną z wielu łąk rosnących ponad Starym Gierałtowem. Przed tobą, ponad łąkami, będą się wznosić zalesione zbocza Gór Bialskich. Te trzy kopy to kolejno od lewej: Gierałtowska Kopa, Kobyła i odległa Czernica.
Nie zatrać się jednak w patrzeniu wyłącznie przed siebie. Rzuć od czasu do czasu okiem za siebie. Tam z kolei będziesz mógł nacieszyć się swojskim widokiem wznoszących się ponad zabudowaniami Gierałtowa Gór Złotych.
Od ostatnich zabudowań pierwszej mijanej łąki czeka cię około 15 minut spaceru pośród scenerii jak ze zdjęcia:
Następnie wejdziesz między drzewa – na szczęście na krótko. Wkrótce wyjdziesz na kolejną łąkę. Nie będzie stąd panoramy na okoliczne szczyty, ale widok i tak będzie przyjemny:
Naciesz się tą przestrzenią, bo wkrótce wejdziesz w las na dłużej. Wnet dojdziesz do skrzyżowania, na którym skręcisz w lewo w tzw. Kobyliczny Dukt. Ta szeroka i wygodna leśna droga będzie ci towarzyszyć przez około trzy kwadranse marszu. Drugim towarzyszem podróży będzie niewielki strumyk – Tylnik.
Gdy dojdziesz do miejsca, w którym Kobyliczny Dukt ostro zakręca w prawo i przekracza Tylnik, to będziesz już niedaleko końca tego etapu podróży.
Uważnie wypatruj żółtych znaków po swojej lewej stronie. Miejsce, w którym szlak odchodzi z Duktu, można przeoczyć.
Od tego momentu czeka cię całkiem długie i strome podejście prosto do góry zboczami Czernicy.
W końcu wyjdziesz na leśną dróżkę, której łagodny przebieg pozwoli ci na chwilę wytchnienia.
W górach łatwe są tylko chwile, nie inaczej będzie tym razem. Rozpocznie się kolejne, tym razem ostatnie podejście na Czernicę. Również strome, ale oferujące nieco prześwitów.
Gdy podejście zacznie łagodnieć, wkrótce zdobędziesz zalesiony wierzchołek Czernicy. Las jest tu na tyle gęsty, że wysoką wieżę widokową dostrzeżesz dosłownie kilkadziesiąt kroków wcześniej:
To, co znajdziesz na Czernicy i jaki widok oferuje wieża na jej szczycie, opisałem w poprzednim opisie szlaku: Bielice – Czernica.
Przełęcz Płoszczyna
Przełęcz Płoszczyna oddziela Góry Bialskie od Masywu Śnieżnika. Prowadzi przez nią droga prowadząca ze Stronia Śląskiego do Starého Města w Czechach. Droga została wybudowana jeszcze w XIX w. z inicjatywy księżnej Marianny Oriańskiej.
Po czeskiej stronie znajduje się prywatne schronisko górskie, w którym można spróbować pysznego, czeskiego piwa 🙂 Inne napitki i jedzenie również są tu, oczywiście, dostępne.
Góry Bialskie a Góry Złote
Istnieją spore kontrowersje dotyczące Gór Bialskich i Gór Złotych.
Według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego Góry Bialskie są częścią Gór Złotych. Podobne stanowisko reprezentują geografowie czescy – cały wspomniany obszar nazywają Rychlebskimi Horami.
W takiej sytuacji Góry Bialskie nie powinny być uwzględnione w Koronie Gór Polski.
Co więcej, to nie Kowadło (989 m n.p.m.) powinno reprezentować Góry Złote, a wyższy od niego Rudawiec (1112 m n.p.m.). Ten drugi jest z kolei aktualnym przedstawicielem Gór Bialskich w Koronie Gór Polski.
To jednak nie koniec chaosu. W Górach Złotych/Bialskich znajdują się 2 szczyty wyższe od Rudawca:
Żaden z nich nie został jednak wybrany przez pomysłodawców Korony Gór Polski, gdyż nie prowadzi na nie żaden znakowany szlak turystyczny. Dokładniej temat ten przedstawiam na stronach poświęconych każdemu ze wspomnianych szczytów.
Korona Gór Polski traktuje jednak Góry Bialskie jako odrębne pasmo górskie od Gór Złotych – więc we wpisie tym uszanuję tę decyzję, skupiając się na Górach Bialskich.
Jeśli chciałbyś poczytać o Górach Złotych, to zapraszam: Góry Złote.
Puszcza Śnieżnej Białki
Puszcza Śnieżnej Białki to wyjątkowo cenny przyrodniczo obszar rozciągający się na zboczach Rudawca i Iwinki. Tutejsze tereny ochroną objęła już w XIX w. księżna Marianna Orańska, która nazwała je “rajem” i kategorycznie zabroniła wycinek.
Zielony szlak na Rudawiec pozwala na przemierzenie najpierw dolnoreglowego lasu z jaworami, bukami, jodłami i świerkami, a w wyższych partiach górnoreglowy bór świerkowy.
Klimat
Góry Bialskie słyną z nietypowego mikroklimatu występującego w ich partiach szczytowych. Jest to klimat wysokogórski występujący z reguły w znacznie wyższych górach. Z tego powodu na szczytach i w zacienionych żlebach północnych śnieg zalega niekiedy aż do maja. Obfite opady śniegu nie są rzadkością nawet w maju.
Pewną osobliwością jest również zjawisko inwersji temperatur nocnych.
Piętra roślinne
Na terenie Gór Bialskich występują trzy piętra roślinne:
- piętro pogórza sięgające do około 500 m n.p.m. Dominują tu tereny uprawne – łąki i pola pomieszane z lasami.
- piętro regla dolnego (od 500 do 1000 m n.p.m.) z dominującą monokulturą świerkową wprowadzoną tu przez człowiek.
- piętro regla górnego występujące wyłącznie na wierzchołkach najwyższych szczytów Gór Bialskich. Dominuje tam górnoreglowa świerczyna sudecka.
Stronie Śląskie
Stronie Śląskie to jedyna większa miejscowość leżąca na skraju Gór Bialskich. Warte zwiedzenia jest:
- Muzeum Mineralogiczne
- barokowy kościół Matki Boskiej Królowej Polski i św. Maternusa
Szczyt Korony Gór Polski
Rudawiec
Pobliskie pasma górskie
Góry Bardzkie
Góry Opawskie
Góry Stołowe
Góry Złote
Góry
Sudety
Góry Bialskie – galerie zdjęć
Pod pierwszą galerią są kolejne 🙂