Schronisko PTTK na Równicy

Jak dojść do schroniska PTTK na Równicy?

Do schroniska PTTK na Równicy można dojść następującymi szlakami:

• czerwonym z centrum Ustronia (1:40 h, 3.9 km) lub z Ustronia-Polany (1:45 h, 4.5 km);
• żółtym ze Skoczowa (4:20 h, 13 km);
• zielonym z Brennej (2:05 h, 5.3 km);
• niebieskim z Trzech Kopców Wiślańskich (3 h, 9.4 km).

Schronisko PTTK na Równicy – szlaki turystyczne

Schronisko PTTK na Równicy to dobra baza wypadowa w Beskid Śląski, zwłaszcza w Pasmo Równicy.

Nie jest to jednak optymalny wybór, jeśli celem jest zdobycie szczytów Korony Gór Polski bezpośrednio ze schroniska. Najbliższy szczyt Korony Gór Polski – Skrzyczne w Beskidzie Śląskim – jest oddalony o niemal 7 godzin marszu.

A poza Koroną Gór Polski? Popularne szlaki to m.in.:

• niebieski szlak na Orłową i z powrotem (3 h, 8.9 km);
• jak wyżej, ale dojście aż na Trzy Kopce Wiślańskie przed powrotem (6 h, 18.8 km);
• pętla: Orłowa, Stary Groń, Horzelica i zejście do Brennej. Na koniec powrót na Równicę (7 h, 19.9 km).

Widoki

Z widokowej polany ponad Gościńcem Równica rozpościera się bardzo ładna panorama Beskidu Śląskiego (w tym Skrzyczne), Beskidu Śląsko-Morawskiego, doliny Wisły i Pogórza Śląskiego.

Oferta turystyczna

Obecnie Gościniec Równica oferuje liczne miejsca noclegowe w pokojach przeznaczonych dla 2-6 osób oraz w osobnym domku. Gościniec dysponuje pełną ofertą gastronomiczną.

Obiekt oferuje bezpłatny parking i wi-fi.

Doba hotelowa trwa od 14:00 do 11:00.

Nieopodal budynku znajduje się park linowy i tor saneczkowy.

Adres schroniska: Równica 27, 43-450 Ustroń.

Historia

Historia schroniska zaczyna się w 1921 roku, kiedy niemiecki “Touristenverein” z Ustronia nabył od rodziny Cieślarów działkę o powierzchni 750 m². Na tej działce w 1923 roku z inicjatywy działaczy “”Touristenverein”” i Zarządu Kąpielowego w Ustroniu powstała mała, drewniana konstrukcja na kamiennym podmurowaniu. Schronisko zostało otwarte w lipcu 1923 roku.

W 1926 roku schronisko nabył Oddział Górnośląski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Katowicach. W ciągu niespełna dwóch lat obiekt został wybudowany praktycznie od nowa. W nowym budynku na parterze znajdował się bufet i sala jadalna, otoczone trzema oszklonymi werandami, 2 pokoje gościnne, na piętrze – 8 sypialni na 26 łóżek, a na poddaszu – wspólna sypialnia z 30 miejscami.

Od 1927 roku schronisko zaczęło obsługiwać turystów, choć prace budowlane zakończyły się dopiero wiosną 1928 roku. Wśród wielu gości odwiedzających schronisko znaleźli się również Ignacy Mościcki, ówczesny prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wojewoda śląski Michał Grażyński.

Zasługą Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego było także wytyczenie ścieżek prowadzących do schroniska z Ustronia i Brennej, jak również szlaku grzbietowego, łączącego Równicę z Malinowską Skałą. W latach 1933-1934 powstała malownicza droga do schroniska, która umożliwiła gościom dojazd do budynku samochodem, co było prawdziwą nowością w Beskidach.

W latach 30. XX wieku schronisko doświadczyło szybkiego wzrostu ruchu turystycznego, z noclegami oscylującymi między 1000 a 5500 rocznie. Aby sprostać rosnącemu popytowi, zwiększono liczbę miejsc noclegowych do 120, w tym 62 łóżka i 58 doraźnie rozkładanych sienników.

Właścicielami schroniska byli kolejno Karol Kroker (od 1937 roku), a następnie Rudolf Hulanik (od 1939 roku). 

W czasie II wojny światowej schronisko ucierpiało tylko raz. Gdy jednostka polskich saperów przemieszczała się przez ten obszar, musiała zdetonować nadmiar materiałów wybuchowych niedaleko schroniska. Eksplozja była tak potężna, że wyrwała okna wraz z framugami.

W 1942 roku schronisko stało się bazą obserwacyjną Luftwaffe, z 3-metrową wieżą na dachu służącą do obserwacji samolotów alianckich.

W kwietniu 1945 roku obszar ten został zajęty przez niemiecką 3 Dywizję Górską, a personel schroniska musiał szukać schronienia w innych miejscach. Na szczęście, Niemcy szybko opuścili te pozycje na początku maja 1945 roku.

Po zakończeniu II wojny światowej, Schronisko PTTK na Równicy było jednym z pierwszych obiektów uruchomionych przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w Beskidzie Śląskim. Odnowiono wnętrza i wybudowano budynek gospodarczy w pobliżu schroniska.

W latach 1966-1968, schronisko przeszło gruntowny remont. Zmodernizowano jego infrastrukturę, doprowadzając wodociąg, wymieniając wszystkie instalacje i wprowadzając centralne ogrzewanie. Zaplecze gastronomiczne zostało przebudowane, aby sprostać rosnącym potrzebom grup wycieczkowych i coraz większej liczbie indywidualnych gości. Ponadto, schronisko zdobyło dwukrotnie główną nagrodę “Wielki Złoty Klucz” w ogólnopolskim konkursie Zrzeszenia Polskich Hoteli Turystycznych na najgościnniejszy obiekt hotelowy w Polsce.

W 1989 r., na cześć Edmunda Kaźmierczaka, długoletniego działacza Górnośląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, schronisko otrzymało jego imię.

Schronisko powróciło pod zarządzanie Oddziału Górnośląskiego PTTK w Katowicach w 1995 r. Poza remontem dachu i systemów kominowych dodano kominek w sali jadalnej, a wystrój został wzbogacony o elementy nawiązujące do regionalnych tradycji i historii turystyki w Beskidzie Śląskim. Przy okazji Międzynarodowego Roku Gór w 2002 roku, schronisko gościło uczestników Pierwszego Równoczesnego Przejścia Głównego Szlaku Górskiego oraz Spotkań na Szczytach.

Od 2016 r., schronisko nie figuruje na liście schronisk PTTK i funkcjonuje jako gościniec.