Góry Bialskie

Szczyt Korony Gór Polski

Rudawiec

Góry Bialskie w Koronie Gór Polski reprezentuje Rudawiec (1112 m n.p.m.).

Rudawiec 1112 m n.p.m. – Góry Bialskie

Rudawiec, co ciekawe, wcale nie jest najwyższym szczytem Gór Bialskich. Ze względu na niepewne pomiary wysokości tutejszych szczytów oraz brak zgodności co do przebiegu granicy między Górami Bialskimi i Złotymi aż cztery inne szczyty walczą o te miano. Dwa z nich – Postawna i Brusek – są faktycznie wyższe od Rudawca.

Na zboczach sąsiadującej Iwinki znajduje się Rezerwat Puszczy Śnieżnej Białki. Rezerwat ma na celu ochronę kompleks leśny zwana “Puszczą Jaworową”, której górny fragment jest reliktem starej Puszczy Sudeckiej. Zachowały się w nim ponad 150-letnie okazy buków i jaworów. Przez jego środek prowadzi fragment zielonego szlaku na Rudawiec.

Warty uwagi jest fakt, że można w jeden dzień zaliczyć i Rudawiec i Kowadło z Gór Złotych. W osobnym wpisie przedstawiam szlak z Bielic na Rudawiec. Zachęcam do przeczytania: Rudawiec.

Na podstronie znajdziesz:

• dokładny opis trasy
• liczne zdjęcia
• ciekawostki

Inne szlaki

Żółty szlak Bielice – Czernica

Kolejna, znacznie ciekawsza wycieczka z punktem startowym w Bielicach. Wiedzie przez mało popularne ostępy Gór Bialskich, a wyprowadza na chyba najciekawszy szczyt całego pasma. Czernica – bo o niej mowa – oferuje bowiem rozległą panoramę ze znajdującej się na niej wieży widokowej.

Bielice na tle Kowadła

Biała Lądecka w Bielicach

Kowadło 989 m n.p.m. – Góry Złote

Po wyruszeniu z Bielic czeka cię wpierw kilkunastominutowy spacer doliną Białej Lądeckiej. Tuż za leśniczówką dojdziesz do miejsca, z którego odchodzi w lewo zielony szlak na Kowadło. Ty kontynuuj marsz na wprost.

Bielice – odejście szlaku na Kowadło (w prawo – zdjęcie robione w kierunku powrotnym)

Kawałek dalej wody Białej Lądeckiej spadają niewielkim, lecz urokliwym wodospadem:

Wodospad na Białej Lądeckiej

Biała Lądecka tuż za Bielicami

Żółty szlak z Bielic na Czernicę: pierwsze podejście

Głazowisko przy podejściu na Czernicę

Łagodne podejście lasem tuż przed wypłaszczeniem terenu

Wreszcie wyjdziesz na Bialski Dukt. To bardzo szeroka i wygodna droga leśna, na której będziesz mógł przez kilka chwil zażyć spokojniejszej wędrówki. Warto też, byś po wyjściu na Dukt spojrzał za siebie. Z tego miejsca rozpościera się bowiem jeden z nielicznych widoków przed szczytem Czernicy.

Tą dróżką dojdziesz do Bialskiego Duktu

Bialski Dukt pod Czernicą – widok na Góry Bialskie

Wygodny Bialski Dukt

Nie przyzwyczajaj się jednak przesadnie do spaceru Bialskim Duktem. Będzie on bowiem trwał raptem kilka minut. Żółty szlak ponownie opuszcza wygodną drogę leśną i skręca na prawo, by rozpocząć kolejną wspinaczkę zalesionym zboczem.

Zejście z Bialskiego Duktu w las – kawałek dalej zacznie się strome podejście

Podejście na Płoskę będzie zdecydowanie bardziej strome niż wcześniejsze. Szlak prowadzi prosto do góry bez pomocnych zakosów, a poziomice w tej okolicy na mapach są do siebie bezwstydnie przytulone. Co więcej, tym razem wspinaczka zajmie około 20 minut.

Strome podejście tuż za wygodną, szeroką drogą

Wreszcie jednak wyjdziesz na szczyt o nazwie Płoska. Szlak nagle bardzo tu złagodnieje, na tyle, że można odnieść wrażenie, że jest się już na Czernicy. Do celu tej wyprawy zostanie stąd jednak jeszcze kilka chwil marszu.

Płoska

Dobre wieści są takie, że wspomniane wypłaszczenie terenu poprowadzi cię łagodnie aż do Czernicy. Co więcej, Czernica znajduje się już raptem kilkanaście minut wędrówki stąd. Albo więcej, jeśli pójdziesz tędy latem i lubisz borówki 🙂

Łagodna wędrówka nieopodal szczytu Czernicy

Wreszcie, dość niespodziewanie, zza iglaków wyjrzy wieża widokowa na Czernicy. Jeszcze kilka chwil i zdobędziesz sam szczyt.

Wieża widokowa na Czernicy widziana z żółtego szlaku

Czernica – pieczątka

Wieża widokowa na Czernicy

Czernica – widok na Śnieżnik

Czernica – widok na Śnieżnik

Czernica – widok na Czarną Górę

Czernica – widok na czeskie Góry Złote

Widok z wieży na Czernicy

Ciąg dalszy widoku z Czernicy

Czernica – widok na zalesione Góry Bialskie

Widok na Rudawiec (z prawej)

Dolina Górnej Białej Lądeckiej

Kowadło (z lewej na drugim planie)

Czerwony szlak Gierałtów – Czernica

Dłuższa i wymagająca pokonania większej różnicy wysokości trasa na Czernicę. Ma jednak jedną przewagę: więcej widoków po drodze. Ponadto do punktu startowego – Gierałtowa – jest bliżej o kilkanaście minut jazdy.

Kapliczka w Starym Gierałtowie – po drugiej stronie skrzyżowania szukaj miejsca na zostawienie auta

Początek czerwonego szlaku z Gierałtowa na Czernicę

Miniesz przystanek, a po chwili dotrzesz do miejsca, w którym inna droga dochodzi do twojej, ostro od lewej. Skręć w nią:

Na lewo na przełęcz Gierałtowską (stąd przyjdziesz), na prawo na Czernicę (tędy idź)

Ta lokalna droga poprowadzi cię pośród kilkunastu domów, po czym wyprowadzi na jedną z wielu łąk rosnących ponad Starym Gierałtowem. Przed tobą, ponad łąkami, będą się wznosić zalesione zbocza Gór Bialskich. Te trzy kopy to kolejno od lewej: Gierałtowska Kopa, Kobyła i odległa Czernica.

Droga ku Czernicy 🙂

Widok na Góry Bialskie z łąk nad Gierałtowem

Nie zatrać się jednak w patrzeniu wyłącznie przed siebie. Rzuć od czasu do czasu okiem za siebie. Tam z kolei będziesz mógł nacieszyć się swojskim widokiem wznoszących się ponad zabudowaniami Gierałtowa Gór Złotych.

Widok na Góry Złote z łąk nad Gierałtowem

Droga przez łąki nad Gierałtowem

Od ostatnich zabudowań pierwszej mijanej łąki czeka cię około 15 minut spaceru pośród scenerii jak ze zdjęcia:

Spacer wzdłuż drogi ponad Gierałtowem

Następnie wejdziesz między drzewa – na szczęście na krótko. Wkrótce wyjdziesz na kolejną łąkę. Nie będzie stąd panoramy na okoliczne szczyty, ale widok i tak będzie przyjemny:

Swojskie krajobrazy ponad Gierałtowem

Pozostałości zabudowań ponad Gierałtowem

Drzewa na łące ponad Gierałtowem

Naciesz się tą przestrzenią, bo wkrótce wejdziesz w las na dłużej. Wnet dojdziesz do skrzyżowania, na którym skręcisz w lewo w tzw. Kobyliczny Dukt. Ta szeroka i wygodna leśna droga będzie ci towarzyszyć przez około trzy kwadranse marszu. Drugim towarzyszem podróży będzie niewielki strumyk – Tylnik.

Wędrówka leśną drogą Kobylicznym Duktem

Łagodna wędrówka Kobylicznym Duktem

Gdy dojdziesz do miejsca, w którym Kobyliczny Dukt ostro zakręca w prawo i przekracza Tylnik, to będziesz już niedaleko końca tego etapu podróży.

Strumyk Tylnik

Łagodny zakręt nad Tylnikiem

Strumyk Tylnik

Uważnie wypatruj żółtych znaków po swojej lewej stronie. Miejsce, w którym szlak odchodzi z Duktu, można przeoczyć.

Tutaj skręcisz w lewo, opuścisz wygodny Kobyliczny Dukt i rozpoczniesz strome podejście

Od tego momentu czeka cię całkiem długie i strome podejście prosto do góry zboczami Czernicy.

Strome podejście na zbocza Czernicy

Widok na Góry Bialskie z czerwonego szlaku na Czernicę

Zbliża się koniec przedostatniego podejścia na Czernicę 🙂

W końcu wyjdziesz na leśną dróżkę, której łagodny przebieg pozwoli ci na chwilę wytchnienia.

Łagodny odcinek szlaku

W górach łatwe są tylko chwile, nie inaczej będzie tym razem. Rozpocznie się kolejne, tym razem ostatnie podejście na Czernicę. Również strome, ale oferujące nieco prześwitów.

Rzut okiem za siebie podczas ostatniego podejścia na Czernicę

Ostatnie podejście na Czernicę

Jeden z prześwitów na czerwonym szlaku na Czernicę

Gdy podejście zacznie łagodnieć, wkrótce zdobędziesz zalesiony wierzchołek Czernicy. Las jest tu na tyle gęsty, że wysoką wieżę widokową dostrzeżesz dosłownie kilkadziesiąt kroków wcześniej:

Ledwo widoczna wieża widokowa na Czernicy widziana kilkanaście metrów wcześniej

To, co znajdziesz na Czernicy i jaki widok oferuje wieża na jej szczycie, opisałem w poprzednim opisie szlaku: Bielice – Czernica.

Przełęcz Płoszczyna

Przełęcz Płoszczyna oddziela Góry Bialskie od Masywu Śnieżnika. Prowadzi przez nią droga wiodąca ze Stronia Śląskiego do Starého Města w Czechach. Droga została wybudowana jeszcze w XIX w. z inicjatywy księżnej Marianny Oriańskiej.

Po czeskiej stronie znajduje się prywatne schronisko górskie, w którym można spróbować pysznego, czeskiego piwa 🙂 Inne napitki i jedzenie również są tu, oczywiście, dostępne.

Góry Bialskie a Góry Złote

Istnieją spore kontrowersje dotyczące Gór Bialskich i Gór Złotych.

Według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego Góry Bialskie są częścią Gór Złotych. Podobne stanowisko reprezentują geografowie czescy – cały wspomniany obszar nazywają Rychlebskimi Horami.

W takiej sytuacji Góry Bialskie nie powinny być uwzględnione w Koronie Gór Polski.

Co więcej, to nie Kowadło (989 m n.p.m.) powinno reprezentować Góry Złote, a wyższy od niego Rudawiec (1112 m n.p.m.). Ten drugi jest z kolei aktualnym przedstawicielem Gór Bialskich w Koronie Gór Polski.

To jednak nie koniec zamieszania. W Górach Złotych/Bialskich znajdują się 2 szczyty wyższe od Rudawca:

• Postawna (1117 m n.p.m.)
• Brusek (1116 lub 1124 m n.p.m.)

Żaden z nich nie został jednak wybrany przez pomysłodawców Korony Gór Polski, gdyż nie prowadzi na nie znakowany szlak turystyczny. Dokładniej temat ten przedstawiam na stronach poświęconych każdemu ze wspomnianych szczytów.

Korona Gór Polski traktuje jednak Góry Bialskie jako odrębne pasmo górskie od Gór Złotych – więc we wpisie tym uszanuję tę decyzję, skupiając się na Górach Bialskich.

Jeśli chciałbyś poczytać o Górach Złotych, to zapraszam: Góry Złote.

Puszcza Śnieżnej Białki

Puszcza Śnieżnej Białki to wyjątkowo cenny przyrodniczo obszar rozciągający się na zboczach Iwinki. Tutejsze tereny ochroną objęła już w XIX w. księżna Marianna Orańska, która nazwała je “rajem” i kategorycznie zabroniła wycinek.

Zielony szlak na Rudawiec pozwala na przemierzenie najpierw dolnoreglowego lasu z jaworami, bukami, jodłami i świerkami, a w wyższych partiach górnoreglowy bór świerkowy.

Strumyk w Rezerwacie Puszczy Śnieżnej Białki

Klimat

Góry Bialskie słyną z nietypowego mikroklimatu występującego w ich partiach szczytowych. Jest to klimat wysokogórski występujący z reguły w znacznie wyższych górach. Z tego powodu na szczytach i w zacienionych żlebach północnych śnieg zalega niekiedy aż do maja. Obfite opady śniegu nie są rzadkością nawet w maju.

Pewną osobliwością jest również zjawisko inwersji temperatur nocnych.

Piętra roślinne

Na terenie Gór Bialskich występują trzy piętra roślinne:

• piętro pogórza sięgające do około 500 m n.p.m. Dominują tu tereny uprawne – łąki i pola pomieszane z lasami.
• piętro regla dolnego (od 500 do 1000 m n.p.m.) z dominującą monokulturą świerkową wprowadzoną tu przez człowiek.
• piętro regla górnego występujące wyłącznie na wierzchołkach najwyższych szczytów Gór Bialskich. Dominuje tam górnoreglowa świerczyna sudecka.

Stronie Śląskie

Stronie Śląskie to jedyna większa miejscowość leżąca na skraju Gór Bialskich. Warte zwiedzenia jest tutaj:

• Muzeum Mineralogiczne
• barokowy kościół Matki Boskiej Królowej Polski i św. Maternusa

Spis treści

1. Szczyt Korony Gór Polski
   • Rudawiec
2. Inne ciekawe szlaki
   • Bielice – Czernica
   • Gierałtów – Czernica
   • Przełęcz Płoszczyna
3. Góry Złote a Góry Bialskie
4. Puszcza Śnieżnej Białki
5. Klimat
6. Piętra roślinne
7. Stronie Śląskie
8. Galerie zdjęć