Dom Turysty PTTK na Ślęży

Jak dojść do Domu Turysty PTTK na Ślęży?

Do Domu Turysty PTTK na Ślęży można dojść następującymi szlakami:

• niebieskim z Sobótki Górki (2h, 4.3 km) lub z przełęczy Tąpadła (1:50h, 4.8 km);
• żółtym z Domu Turysty PTTK pod Wieżycą (1:50h, 4 km) lub z przełęczy Tąpadła (1:25h, 3.2 km);
• czerwonym i niebieskim z Sobótki (2:15h, 5.2 km);
• czerwonym z Sulistrowiczek (1:30h, 3.2 km).

Schronisko na Ślęży – szlaki turystyczne

Schronisko na Ślęży to dobry przystanek w wypadach w ramach Masywu Ślęży.

Ślęża swój najwyższy punkt ma przy wieży widokowej na Zbójnickich Skałach. Dojdziesz tu w kilka minut niebieskim szlakiem.

Inne popularne szlaki to m.in.:

• zejście żółtym szlakiem do Sobótki przez Wieżycę, a następnie obok Domu Turysty pod Wieżycą (1:35 h, 6 km);
• zejście do Sobótki szlakiem czerwonym – tzw. Drogą Ślężan (1:25 h, 5.2 km);
• zwiedzenie cmentarzyska kurhanowego i skansenu archeologicznego w Będkowicach i zejście do Będkowic (1:35 h, 6 km);
• zejście niebieskim szlakiem obok wieży widokowej na Zbójnickich Skałach, a następnie tzw. Skalną Percią. Pod Kazalnicą zejście zieloną ścieżką przyrodniczą do zielonego szlaku, którym dojście na przełęcz Tąpadła (1:25 h, 5.1 km);
• zejście żółtym szlakiem na przełęcz Tąpadła, skąd niebieskim przez Rezerwat Góra Radunia i na koniec zejście czerwonym do Sulistrowiczek (3 h, 10.6 km);
• jak wyżej, ale na koniec przejście zielonym szlakiem przez Rezerwat Łąka Sulistrowicka na przełęcz Tąpadła (3:20 h, 11.5 km).

Widoki

Z samej polany na szczycie Ślęży otwiera się tylko jeden fragmentaryczny widok na północ – z miejsca obok krzyża milenijnego. Znacznie rozleglejsze, dookolne panoramy roztaczają się z dwóch wież widokowych:

• na wieży kościoła na Ślęży (wstęp płatny);
• na wieży na Zbójnickich Skałach.

Miejsca te oferują rozległe widoki na Dolny Śląsk, cały Masyw Ślęży, a nawet na Góry Sowie.

Oferta turystyczna

Niestety, obecnie Dom Turysty na Ślęży boryka się z problemem braku bieżącej wody, co skutkuje tym, że nie oferuje już noclegów i prowadzi tylko skromną działalność gastronomiczną.

Możesz tu jednak zamówić coś do jedzenia albo zakupić pamiątkę. Swoją drogą, nie radzę korzystać z tutejszych toalet, o ile okoliczności cię do tego nie zmuszą.

Historia

Pierwszy obiekt na górze powstał w 1837 roku i był to mały drewniany domek, działający tylko latem. Powszechnie nazywano go Mooshaus lub Mooshutte (Omszały Domek). Obiekt był otwarty wyłącznie latem.

Z czasem, zwiększającemu się ruchowi turystycznemu nie wystarczał już mały domek, dlatego zdecydowano o budowie nowego, większego schroniska. Drugie schronisko (Alte Baude) powstało w latach 1851-1852. Budynek został wybudowany w stylu szwajcarskim.

Wkrótce potem i to schronisko przestało wystarczać. Trzecie już schronisko (Neue Baude) oddano do użytku 23 maja 1908 roku.

W schronisku istniało również fascynujące pomieszczenie znane jako Pustelnia Ślężańska (niem. Zobtenklause). To wnętrze było luksusowo urządzone i ozdobione wieloma myśliwskimi trofeami. Stanowiło ono miejsce spotkań członków Towarzystwa. Obecnie sala ta jest znana jako Sala Rycerska.

Aktualnie wnętrze jest skromniejsze, ale i tak warte zobaczenia. W tym celu należy poprosić obsługę o klucze do salki.

Po II wojnie światowej, budynek przejęło Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze z Wrocławia. W latach 60. XX wieku obiekt został przebudowany. W 1967 roku budynek otrzymał imię Romana Zmorskiego.