Rudawiec

Będę całkowicie szczery: Rudawiec jest prawdopodobnie najmniej ciekawym szczytem Korony Gór Polski. Całkowicie zalesiony wierzchołek nie oferuje żadnych widoków, brak tu też czegokolwiek godnego uwagi. Wyjątkiem jest drewniana chatka na pieczątkę, z której możesz skorzystać.

Dlatego ja zalecam Ci kontynuowanie podróży – będzie bardziej interesująco, obiecuję 😉

Na Postawną!

Wróć po swoich śladach do skrzyżowania zielonego szlaku z nartostradą. Kontynuuj marsz tą drugą drogą. Trasa będzie wiodła Cię zalesionym grzbietem granicznym całkowicie pozbawionym widoków. Jedynym urozmaiceniem będzie tabliczka z wypisanym na niej “Dział“. Ponoć jest to szczyt, chociaż tak płaski, że praktycznie niezauważalny. No i oczywiście – całkiem zalesiony.

Mniej więcej w połowie trasy nartostrada krzyżuje się z niebieskim szlakiem, który wiedzie z polskich Bielic na czeski szczyt Palas. W razie potrzeby można nim wrócić szybciej na parking w Bielicach.

Wreszcie dotrzesz do kolejnej tabliczki. Tym razem dowiesz się, że jesteś na szczycie Travnej Hory. Aby dojść na wierzchołek Postawnej, musisz opuścić nartostradę i udać się wydeptaną ścieżką w kierunku północno-zachodnim.

Ja niestety nie mogę udzielić Ci dokładniejszych wskazówek, gdyż samemu zdobywałem Postawną zimą. Jeżeli jakaś ścieżka tam była, to spoczywała głęboko pod zaspami śniegu. Staraj się kierować w stronę, gdzie wznosi się teren. Nie będzie to jednak proste – Postawna jest niemal całkowicie płaskim szczytem.

Polecam zaopatrzenie się w kompas, porządną mapę i telefon z gpsem.

Gdy już wreszcie dotrzesz na szczyt, to poinformują Cię o tym dwie tabliczki: “oficjalna” na drzewie i “nieoficjalna” wbita w ziemię. Postawna (1117 m n.p.m.), podobnie jak Rudawiec, jest całkowicie zalesiona. Na widoki, niestety, nie możesz liczyć.

Postawna 1117 m n.p.m. – Góry Bialskie

Na Brusek!

Wróć na nartostradę, po czym kontynuuj marsz wzdłuż granicy. Wkrótce opuścisz drzewa (hurra!) i zdobędziesz pokryty skałkami wierzchołek Bruska (1124 lub 1116 m n.p.m.).

Masyw Śnieżnika widziany z Bruska

To pierwsze na tej trasie miejsce widokowe. Panorama jest raczej ograniczona i niezbyt zachwycająca – ale i tak zasługująca na wzmiankę wobec braku innych uroków na trasie. Widok obejmuje szczyty Wysokiego Jesionika, Gór Bialskich i Gór Złotych oraz dominujący nad nimi Masyw Śnieżnika. Będąc na szczycie, spójrz również na sąsiadującą z Bruskiem Postawną. Sam oceń, który szczyt jest wyższy.

Na Smrek Trójkrajny!

Wbrew temu, co sugeruje poniższa mapa, odcinek z Bruska na Smrek Trójkrajny zajmie Ci jakiś kwadrans, a nie 5 minut. Najpierw musisz dojść na zaznaczoną na mapie jako punkt początkowy Przełęcz Trzech Granic. Swego czasu był tu trójstyk granic krainy Śląska, Moraw i ziemi kłodzkiej.

Smrek Trójkrajny 1107 m n.p.m.

Na Kowadło!

Wędrujemy za żółtymi znakami – cały czas zalesionym grzbietem granicznym. Większą część trasy będziesz schodził łagodnie w dół. Nieczęste podejścia będą łagodne i nienastręczające większych trudności.

Pierwszym urozmaiceniem na trasie będzie przełęcz między Kowadłem i Pasieczną. Z powodu silnych wichur większość tutejszych drzew została powalona, odsłaniając raczej nieciekawy widok na Góry Bialskie.

Idź cały czas żółtym szlakiem. W pewnym momencie do szlaku dołączą zielone znaki – i równie szybko go opuszczą. To zielony szlak, który również doprowadzi Cię na Kowadło. Opcja żółta jest jednak ciekawsza. Pod szczytem Kowadła znajdują się wystające ponad korony drzew skałki. Możesz z nich podziwiać dość ładny widok na czeskie i polskie Góry Złote.

Widok z Kowadła na Rudawiec

Stąd na Kowadło (989 m n.p.m.) jest już niedaleko. Z wierzchołka Kowadła nie roztaczają się żadne panoramy. Znajdują się tu za to liczne skałki. Prawdziwą ciekawostką jest też skrzynka na pieczątkę turystyczną. Podobna znajduje się na Rudawcu. Nie ma tu niczego więcej – po ewentualnym odpoczynku ruszaj do Bielic.

Pieczątka na Kowadle

Powrót do Bielic!

Tym razem wybierz zielony szlak. W pierwszej kolejności musisz wrócić do rozstaju żółtego i zielonego szlaku znajdującego się na grzbiecie Kowadła. Po drodze miniesz kilka prześwitów na Góry Bialskie i Złote. Widoczny będzie również Rudawiec, którego zdobędziesz kilka godzin wcześniej na tej trasie.

Prześwit na Czernicę spod szczytu Kowadła

Kolejny prześwit na Czernicę

Widok spod Kowadła na Góry Bialskie

Rozstaje szlaków na grzbiecie pod Kowadłem – na lewo żółty szlak prowadzi na Smrek Trójkrajny, w prawo jest zejście do Bielic za zielonymi znakami

Na wspomnianym rozstaju szlaków skręcisz w prawo i pójdziesz ścieżką znakowaną na zielono. Ta, początkowo łagodna, szybko nabierze stromizny. Zejście prowadzi dość mocno nachylonym zboczem i może okazać się męczące. Na szczęście potrwa tylko 10-15 minut.

Strome podejście na Kowadło

Ścieżka z prawej to ta, którą będziesz schodził z Kowadła

Strome zejście zakończy się wraz z wyjściem na szeroką drogę leśną. Ta poprowadzi cię kilkanaście minut przez las, spokojnie schodząc coraz niżej.

Wygodna droga leśna

Ciąg dalszy wędrówki drogą leśną

Wreszcie wyjdziesz na łąkę nad Bielicami. Jej górna część nie oferuje rozległych widoków:

Łąka nad Bielicami

Na szczycie łąki nad Bielicami

Dolne partie łąki oferują już znacznie ciekawszy widok: na dole biegnie kręta dolina Białej Lądeckiej. Porozrzucanych jest po niej kilkanaście domów z Bielic. Z obydwu stron doliny wznoszą się zalesione szczyty Gór Bialskich i Złotych. Wysunięte na pierwszy plan Kowadło najbardziej przyciąga wzrok.

Kowadło – Góry Złote

Bielice na tle Kowadła

Bielice

Po kolejnej chwili zejdziesz na drogę prowadzącą z Bielic dnem doliny Białej Lądeckiej. Będziesz nią szedł wcześniej na początku tej trasy. Tym razem pójdziesz w przeciwną stronę (z perspektywy schodzącego z Kowadła – w prawo) i wkrótce staniesz między zabudowaniami Bielic – niewielkiej wsi, w której zaczynałeś trasę.

Gratulacje – jeśli zaliczysz tę trasę, to zdobędziesz wszystkie 5 szczytów z Korony Gór Polski: zarówno oficjalnych jak i nieoficjalnych.